Contact

De Ruimte
Aanbellen bij inloophuis de Ruimte hoef ik niet. Een stroom van mensen maakt z’n weg naar de uitgang. En man roept dat hij morgen weer aanschuift voor de koffie. Marjan hoor ik een compliment geven aan een van de bezoekers, die de boodschap met een lach ontvangt. Terwijl ik rustig mijn weg naar binnen vind, vraag ik mijzelf af of de term ‘bezoeker’ wel de juiste is. Het voelt zo als ‘op visite zijn’ terwijl – nu ik zo binnen ben – dat de sfeer die de Ruimte ademt te kort doet.

De afspraak met Marjan Kip, Coördinator van de Ruimte, heb ik telefonisch gemaakt. Ons eerste treffen nu behelst niet het toelichten van mijzelf, doel, achtergrond en organisatie. Marjan neemt me direct mee langs de eetkamer, de ontmoeting- en gebedsruimte met hun verhalen en uitdagingen. En, denk ik, zo zal ook vast gaan met de mensen die hier voet over de drempel zetten. Daar zijn ze er al. De drempel over en je bent er.

Aandacht
Het is een onderdeel van de presentie-filosofie van Andries Baart, die er centraal staat. Kenmerkend daarvoor is het scheppen van rechtvaardige en liefdevolle verhoudingen, vanuit menselijke bevlogenheid en oprechte bekommernis. Marjan is al meer dan 20 jaar verbonden aan inloophuis de Ruimte, de eerste 5 als vrijwilliger, de laatste jaren als coördinator. ”De kern van het werk is altijd het geven van liefdevolle aandacht. Dat is niet te vangen in systemen. Het systeem is nog te vaak gericht op de problemen. Terwijl wij hier juist proberen om de ander het gevoel te geven ertoe te doen, om aandacht te geven. De problemen heb je wel maar bén je niet. Maar ook, dat ik het niet voor de ander bepaal, maar de ander bepaalt zelf. En ja, soms is dat moeilijk, om je niet te bemoeien met iemand met een alcoholverslaving. En natuurlijk frustreert mij die machteloosheid ook wel. Het is een onderdeel van het werk. Het oefenen in compassie”.

Herstel
Marjan vervolgt haar weg naar een meters-lang kledingrek. “Dit is zo fantastisch zegt ze, en begint haar verhaal; “Vivienne was jaren geleden betrokken als gastvrouw bij het Inloophuis. Door verschillende gebeurtenissen in haar leven, liep dat op een gegeven niet meer. Ze ging door diepe dalen waarin we probeerden mee te lopen in het proces en het hersteltraject. Herstellen van ervaringen, maar ook de littekens die ervaringen achterlaten zoals de vragen die ze zichzelf op een gegeven moment stelde; ‘wat ben ik eigenlijk nog waard? En, kost is de maatschappij niet teveel geld?’ Functionalistisch denken, gevoed door de maatschappij die teveel in cijfers en rendement uitdrukt. Het is toch te gek dat een systeem zo in elkaar zit dat een jonge vrouw zichzelf de vraag stelt of ze niet te duur is voor maatschappij?”

Kleding
We staan nog steeds bij het kledingrek en ik raak benieuwd naar het vervolg, waarvan ik vermoed dat er een ommekeer in het verhaal wordt prijsgegeven. “ Aan het eind van haar herstelperiode zat ik met Vivienne om de tafel en vroeg haar: ’Waar word je nu echt blij van? Waar ligt je kracht?’ Ze deelde de prille droom van een ‘Kleding-weggeefwinkel’. Mode vond ze altijd al fantastisch. Ze is het stralend middelpunt als ze haar winkeltje uitstalt. Nieuwe bezoekers stappen over de drempel, en vaste bezoekers prijst ze weloverwogen advies over kleding aan. Het is genieten haar zo bezig te zien, én het effect ervan op de totale groep mensen. Haar verhaal geeft weer waar dit werken eigenlijk over gaat”

“Het was een mooie les in luisteren en het overstijgen van mijn eigen vooroordelen, angsten en kaders”

Luisteren
Van luisteren naar Marjan word ik blij. Ze sprankelt. Denkend aan de 20 jaar dat ze hier al rondloopt dan bewondert die frisse bevlogenheid me. Wat voedt haar bezieling? “Mijn eerste dag hier, 20 jaren geleden. Een schizofrene kwam tegenover me zitten, keek me indringend aan en vertelde over zijn leven op een manier die me angst inboezemde. Het maakte me onzeker, bang én aan het twijfelen of ik de dag erop terug wilde komen. Mijn coördinator zag dit en vertelde me dat de man ook een heel andere kant had. Met scepsis ben ik de week toch gebleven. En die man heb ik leren kennen als een fantastisch aardig persoon. Het was een mooie les in luisteren en overstijgen van mijn eigen vooroordelen, angsten en kaders. En zo verrijkt het werk me nog elke dag. Het gaat over hen, maar veel ook over mijzelf. Zolang ik hier nog zoveel leren kan, wil ik zeker blijven.”